زندگی کاری مخترع بزرگ جورج نویمن (قسمت اول)

جورج نویمن ، بنیانگذار کمپانی معروف و شناخته شده صنعت تولید میکروفون استودیویی در جهان، شانزدهم اکتبر سال ۱۸۹۸ در کورین (Chorin) منطقه ای با فاصله هشتاد کیلومتری در شمال شهر برلین چشم بر جهان گشود و دوران کار آموزی خود را در آموزشگاه Mix & Genest در برلین طی کرد. بعد ها کار خود را در لابراتوار تحقیقاتی AEG Oberspree Cable Works به مدیریت آقای یوگن رِیز شروع کرد که در زمینه ساخت آمپلی فایر فعالیت داشت و مدتی بعد بنیانگذاری شرکت آقای رِیز با استخدام آقای نویمن به انجام رسید.

میکروفون کربن (Carbon Microphone):

در آن روزها برای ضبط و نمونه برداری از امواج صوتی به صورت متداول از میکروفون کربنی استفاده می شد. این نوع میکروفون ها توسط دیافراگم خود امواج صوتی را توسط یک سطح فلزی لرزان به ذرات کربن منتقل می کردند که پس از گذشتن از این ذرات به یک سطح الکترود فعال شده با ولتاژ الکترونیکی ثابت برخورد کرده و تبدیل به سیگنال صوتی الکترونیکی می شد. ساده ترین نمونه این نوع میکروفون ها در سیستم های پیجینگ و تلفنی مورد استفاده قرار می گیرد که پاسخگویی فرکانسی محدود و نویز الکترونیکی بالایی دارند.

میکروفون مرمری (Marble Block Microphone) :

آقای نویمن پس از تست میکروفون کربنی به فکر تغییرات عمده در ساختار طراحی میکروفون افتاد. بدین ترتیب شد که در دل یک تکه سنگ مرمر دو عدد الکترود را وارد کرد و پودر کربن را از طریق تراشیدن داخل سنگ مرمر وارد نمود و سپس جریان الکتریکی را از طریق الکترود ها به کربن جاسازی شده در دل سنگ مرمر انتقال داد و باعث تولید سیگنال الکترونیکی گردید که در اولین تست صدایی بسیار ضعیف و غیر مناسب از خود عرضه کرد. وی در جهت بهبود این ساختار جدید یک غشاء لاستیکی روی تمامی اجزا کشید و آن را مجددا مورد تست قرار داد، که برای اولین بار میکروفونی جدید متولد شد که فرکانس های بم در آن نمایان و قابل دریافت بود. تا قبل از این تجربه و سبک ساخت میکروفون، تمامی نمونه های ساخته شده فقط قابلیت تبدیل و دریافت فرکانس های بالا و میدرنج را داشتند. به گونه ای که این طراحی جدید، نوآوری و پیشرفتی بی حد و حصر در تولید میکروفون محسوب می شد. سیگنال الکترونیکی و تولید شده توسط این میکروفون دارای پاسخگویی فرکانس خطی بین ۵۰ هرتز تا ۱ کیلوهرتز داشت و در رنج فرکانس ۱ تا ۴ کیلوهرتز دارای افزایشی با شیب ۱۰ دسی بل بود و از ۴ تا ۱۰ کیلوهرتز شیب کاهش آن تا ۱۵ دسی بل بود. گرچه امروزه این نمودار برای میکروفون های استودیویی به هیچ وجه قابل قبول نیست ولی در زمان خود (۱۹۲۳ میلادی) یک انقلاب در صنعت تولید میکروفون در جهان به شمار می رفت و برای اولین بار این محصول خارق العاده در ایستگاه رادیویی برلین روی باند 400m در اولین برنامه Vox House بروی Potsdamer Platz و بسیاری از استودیو های معتبر دیگر مورد استفاده قرار گرفت.

میکروفون CMV-3 ملقب به (Neumann Bottle)

پس از تولید میکروفون های سنگ مرمر همکاری آقای نویمن با آقای اِریک ریکمن (Erich Rickman) آغاز شد و با توجه به شخصیت آقای نویمن که علاقه ای به همکاری مستمر با شخص دیگری را نداشت، شرکتش را از آقای Reisz جدا کرد! تبِ تولید میکروفون در تیراژ بالا و تولید انبوه (نه فقط به عنوان پروژه تحقیقاتی) باعث شد در ۲۳ نوامبر سال ۱۹۲۸ میلادی با همکاری اِریک ریکمن شرکت خود را تحت عنوان (Neumann) تاسیس نماید که این همکاری به تولید میکروفون CMV-3 با نام مستعار بطری نویمن (Neumann Bottle) انجامید. CMV-3 اولین میکروفون کاندنسر بود که به تولید انبوه رسید و بسیار برتر از میکروفون Reisz بود و شهرتی مثال زدنی به دست آورد. این میکروفون اصلا کوچک نبود و تقریباً ۹ سانتی متر قطر و ۴۰ سانتی متر ارتفاع داشت. وزن آن تقریباً حدود ۳ کیلوگرم بود.
Telefunken که بخش فرعی AEG و Siemens بود، با توجه به خواص استثنایی این میکروفون در آن زمان حق بازاریابی میکروفون نویمن را گرفت. بین سال های ۱۹۲۸ و پایان جنگ جهانی دوم، سبک طراحی این میکروفون (بطری نویمن) تقریباً بدون تغییر باقی ماند و در آن زمان به صورت جدی به عنوان استانداردی برای استفاده در کاربرد های استودیویی درآمد و بطور گسترده ای در بازی های المپیک ۱۹۳۶ برلین استفاده شد. فقط تنها گسترشی که روی این میکروفون صورت پذیرفت، مجموعه ای از سری ها با کپسول های قابل تعویض در الگوهای قطبی متفاوت بود.

کنکاشی در دیگر زمینه ها و چیزی بیشتر از یک میکروفون

در سال ۱۹۲۸ نویمن توجه خود را به جنبه های دیگر مهندسی الکترونیکی و استودیویی مانند ساخت رکورد معطوف کرد. در واقع علاقه ی او به تکنولوژی ضبط بود که دلیل اصلی جدایی اش از Eugen Reisz شده بود. اشتیاق او و مخالفت Reisz توسط هیئتی از دوستان نویمن در انگلیس، برای ساختن ماشین های رکوردر جدید بیشتر شد. این ماشین قرار بود مبنایی برای خط تولید ثانویه ی Neumann & Co باشد. اولین ماشین های برش، دیسک های تسمه محور بودند. هد توسط یک دوک به جلو حرکت داده می شد که خود توسط یک دنده ی مارپیچی و ابزاری دیگر در مرکز صفحه ی گردان درگیر بود، که تشابه بسیار زیادی به دِک های پخش (Deck Player) داشت. نویمن در سال ۱۹۳۰ با در نظر گرفتن این موضوع، ساختار را به کلی تغییر داد و موتور چرخشی را با حذف تسمه به مرکز دوک انتقال داده بود؛ همانند Turntable که به طور به خصوصی در زمان خود قابل توجه بود.
بین دهه ی ۳۰ و اوایل دهه ی ۴۰ شرکت تقریبا شکل مشخصی به خود گرفت و شروع به تنوع دادن به محصولات خود با نوآوری های مداوم کرد. از تجهیزات اندازه گیری الکتروآکوستیک تا Gongهای سینما و سیگنال های شناسایی کد ایستگاه (مورد استفاده توسط شرکت های برادکستینگ برای پخش شناسایی ایستگاه) تا میکروفون های استاندارد و فلت استودیویی. همچنین نویمن یک Pistonphone برای کالیبره کردن میکروفون های استاندارد و اندازه گیری فشار صوتی وارد شده بر آنها تولید کرد و آن را توسعه داد. پیستوفون یک صدایی را با فشار پیستون و جابجایی مولکول های هوا تولید می کرد که می توانست با دقت فوق العاده ای در محدوده ی 20 هرتز تا 600 هرتز حجم معینی از هوا را جابجا کند. دامنه ی پیستون از طریق یک میکروسکوپ مشاهده می شد، که به میکروفون اجازه می داد تا با درجه ی فوق العاده بالا و دقتی کم نظیر کالیبره شود.

مهم ترین اختراع جورج نویمن

در جریان این گسترش و توسعه ی کار بود که جورج نویمن مهم ترین سهم خود را به مهندسی الکتریکی مدرن ادا کرد. در سال ۱۹۴۷ وی فرایندی که با آن باتری های نیکل کادمیوم بدون تشکیل گاز ساخته می شدند را توسعه داد. اختراعی که تقریباً ارتباطات مستقیمی با هر دستگاه الکتریکی مدرن دارد. سمعک ها، دوربین ها، رادیو ها و غیره همه به باتری های نیکل کادمیوم کوچک که در دسترس بودنشان نتیجه ی این پیشرفت است وابسته اند. یکی از محصولات فرعی فرایند نویمن سلول های ثبات بودند که حاوی یک کاتد اساساً متشکل از کادمیوم، کادمیوم اکساید و یک آند نیکل بودند. این سلول ها یک خازن ۱۰۰ تا ۱۶۰.۰۰۰ میکروفاراد در فرکانس ۵۰ هرتز با توجه به سایز سلول داشتند و نویمن قادر به استفاده از آن ها برای پایدار کردن ولتاژ حرارت برای میکروفون های کاندنسر بود. چرا که آنها نیاز به تغذیه باثبات داشتند و ظرفیت فوق العاده فیلترینگ آنها برای فیلتر کردن جریان حرارت به خصوص برای لامپ های بطور مستقیم گرم شده به شدت مفید بود.

پیشنهاد می کنیم قسمت بعدی زندگی نامه جورج نویمن را در بلاگصوت بخوانید.