زندگی کاری مخترع بزرگ جورج نویمن (قسمت دوم)

با نگاه به گذشته، سال ۱۹۴۹ برای شرکت نویمن سالی پربار بود. بخاطر اکتشافی بزرگ، شرکت میکروفونی را عرضه کرد که احتمالاً بزرگترین تاثیر را در توسعه ی تکنولوژی میکروفون های استودیویی مدرن داشت. U47 نخستین میکروفون کاندنسر با قابلیت تعویض الگو بود. تاثیر آن به خصوص در امریکا به حدی بود که تسلط میکروفون ریبون RCA به عنوان استاندارد استودیویی تحت الشعاع قرار گرفت. U47 یک کپسول با دو دیافراگم داشت. هر دو دیافراگم قادر به پلاریزه شدن با ولتاژی مشابه یا خنثی شدن با توجه به الکترود مرکزی بودند، تا ویژگی های چند جهتی با کاردیود قابل تنظیم باشند. U48 نیز تولید شد، که در آن دیافراگم ها قابل پلاریزه شدن با ولتاژهای معکوس با توجه به الکترود مرکزی بودند، تا امکان تغییر وضعیت بین ویژگی های کاردیوید و شکل هشت ( Figure8 ) وجود داشته باشد.

مدل های دیگری در سال ۱۹۵۱ وارد میدان شدند و با خود پیشرفتی قابل توجه آوردند. M50 دارای یک کپسول فشار جاسازی شده در شیشه ی اکریلی برای ارائه دادن الگویی چند جهتی و فوق العاده بود. اما مهم تر از مدل قبلی اش M49 بود، که اولین میکروفونی بود که می توانست از راه دور سوییچ شود. این میکروفون ها اولین محصولاتی بودند که توسط منبع تغذیه مستقل خود قابلیت تغییر الگوی قطبی از راه دور داشتند. کار نویمن بر روی M49 با اختراعی مشابه توسط یک مهندس به نام Grosskopf از لابراتوار مرکزی Nordwestdeutscher Rundfunk در هامبورگ همزمان شد. اینجا، یک دیافراگم میکروفون در جهت مخالف الکترود مرکزی فیکس می شد، درحالی که دیگری یک Bias کپسولی دریافت می کرد که می توانست توسط یک پتانسیل سنج تغییر کند و این امکان به وجود آمد که الگو به آرامی از چند جهتی توسط کاردیوید به فیگور هشت تغییر کند. نویمن حق امتیاز این قاعده را به دست آورد و اولین میکروفون قابل تغییر از راه دور را تولید کرد. تولیدکننده های میکروفون متعددی این قاعده را تحت لیسانس نویمن مورد استفاده قرار دادند.

در اروپا در دهه ۵۰ میلادی، دو مورد از مهم ترین پیشرفت ها در تکنولوژی برادکستینگ، بدون شک پیشرفت ناگهانی و سریع تلویزیون و وارد شدن Stereophony بود که هر دو میکروفون های خاص خود را می طلبیدند. در سال ۱۹۵۳ نویمن تقاضای شرکت های تلویزیونی را برای مدل های کوچک تر با یک مجموعه از میکروفون های کاندنسر پاسخ می داد. برای ضبط استریو به طور طبیعی دو میکروفون باید به طریقی قرار می گرفتند که پاسخگویی Time/Amplitude آن ها منطبق باشند. بنابراین راه حل ایده آل سوار کردن دو کپسول در یک غلاف بود. در سال ۱۹۵۶ نویمن SM2 را تولید کرد که برای سال ها تنها میکروفون استریو در جهان بود.

در مدت ۲۵ سال بعد، پتانسیل برای بازسازی واقعی صدا توسط Stereophony تحقیقات در دنیای رکورد را تشدید کرد. یکی از اولین موفقیت ها برای لابراتوارها رسیدن P2 در سال ۱۹۳۴ بود؛ اولین رکوردر Level با صفحه نمایش لگاریتمی تولید شده توسط کارخانه. این اولین تجهیزات استاندارد اندازه گیری در لابراتوارهای تست آکوستیکی برای سال های زیادی شد، که طی این فرآیند فروش جهانی را بالا برد. البته در این میان، نباید میکروفون های کالیبراسیون توسعه یافته توسط نویمن را نادیده گرفت.

پیشنهاد می کنیم قسمت بعدی زندگی نامه جورج نویمن را در بلاگصوت بخوانید.