زندگی کاری مخترع بزرگ جورج نویمن (قسمت چهارم)

اصلاحات در تکنولوژی گرامافون

تا حدود سال 1953، نویمن ماشین های برش دیسک برای رکوردهای گرامافونی با Groove Pitch ثابت ساخت. بین سال های 1953 و 1955 نویمن روشی برای تغییر Groove Pitch بر اساس Amplitude ضبط شده توسعه داد. برای این هدف، یک هد پخش تکمیلی بر روی دک نوار سوار شد. این هد پخش تکمیلی Groove Amplitude را برای ضبط شدن از پیش تقریباً یک نیم چرخش Turntable مشخص می کرد و این ارزش را توسط یک Drive Amplifier مرتبط به ماشین برش به عنوان یک سیگنال کنترل می فرستاد. البته به یک Pitch Drive متغیر جداگانه نیز نیاز بود که برای اولین بار، امکان طولانی کردن زمان پخش یک رکورد گرامافون LP تا تقریباً سی دقیقه ممکن شد.

تا آن زمان با استفاده از ضبط افقی رکوردها بر روی دیسک های گرامافون انجام می شدند. در سال 1956 نویمن اولین ماشین برش دیسک استریوی خود را ارائه کرد؛ مدل ZS 90/45 که هم ضبط افقی و هم ضبط عمودی را پشتیبانی می کرد. ماشین طوری تنظیم می شد که دو کانال استریو را به دو پهلوی Groove در زاویه ی 45 درجه برش بزند. طی سال ها، ماشین های برش دیسک توسعه یافتند و کیفیت آنها بطور مداوم بهبود یافت. این ها همگی Cutterhead های فیدبک الکتروداینامیک بودند. این سری از مدل ها با SX 45، SX 68، SX 74 و نهایتاً SX 84 ادامه یافتند.

کمپانی هایی مانند Ortofon، Westrex، Scully، Fairchild، Dauphine و غیره با محصولات خود در بازار برش دیسک برای خود اسم و رسمی پیدا کردند. در اواخر دهه ی پنجاه، نویمن تنها شرکتی بود که می توانست تجهیزات کامل انتقال نوار به دیسک را ارائه کند. نویمن این موقعیت را بعنوان یک تعهد جدی برای ادامه ی اصلاح کردن تکنولوژی گرامافون دریافت کرد. این موضوع در اصلاحات ماشین های برش دیسک و بهبود روند برش نیز انعکاس یافت. یک پدیده ی جالب در این ارتباط ردیابی اعواج است که بخاطر تفاوت در شکل هندسی بین ابزار استفاده شده برای برش Grooveها و سوزن پخش به وجود می آید. شکل سوزن برش شبیه یک بیل است، درحالی که سوزن پخش کروی شکل می باشد. طی پخش، این باعث ردیابی اعوجاج می شود، که اساساً حاوی هارمونیک دوم است. در سال 1968 نویمن شبیه ساز ردیابی را ساخت که این مشکل را حل کرد.

در اوایل دهه ی هفتاد، نویمن در ارتباط با TELDEC یک رکورد ویدیویی بطور مکانیکی ضبط شده را با موفقیت توسعه داد که توسط یک پیکاپ فشاری پخش می شد. تجربه ی به دست آمده در این رابطه منجر به بهبودی قابل توجه دیگری در فرایند برش رکوردهای گرامافون شد. در ابتدا، رکوردهای گرامافون در موم زنبور عسل و برای سال های بعد از آن در یک ورق گرام پوشیده شده با لاک الکل نیترو-سلولزی بریده می شدند. نویمن تکنولوژی DMM را معرفی کرد، که در آن ورق گرام توسط ورق مسی جایگزین شد، که به مسترینگ فلزی مستقیم یا DMM منجر شد. این باعث بهبود قابل ملاحظه ی صداقت پالس سیگنال ضبط شده می شد که پیشرفت قابل توجه دیگری در کیفیت صدای رکوردهای گرامافون را ارائه کرد.

پیشنهاد می کنیم قسمت بعدی زندگی نامه جورج نویمن را در بلاگصوت بخوانید.