تمام آنچه باید درباره ی USB-C بدانید.

یو اس بی C هنوز راه زیادی برای رفتن دارد تا به طور گسترده روی تمامی دستگاه ها وفق داده شود و به صورت کامل همه گیر شود. اما بسیاری از تولید کنندگان تلفن های هوشمند بدنبال یک اتصال دیجیتال جدید هستند، نه تنها به خاطر راهی بهتر برای شارژ کردن دستگاه، بلکه به عنوان برداشتن جک هدفون. اکنون نگاهی از نزدیک به یو اس بی C می اندازیم.
اگر یک دستگاه الکترونیک دارید که به چیزی وصل می شود، احتمالاً از پورت یا درگاه USB استفاده می کند. از کامپیوترهای رومیزی تا تلفن های هوشمند، حافظه ها و بسیاری از سخت افزارها از قبیل هارد دیسک و کارت صدا و… که به لپتاپ ها وصل می شوند. هرچند درگاه و پورت های دیگری نیز وجود دارند، ولی برای اتصال “یو اس بی” یک استاندارد است.
آخرین بروزرسانی عمده برای استاندارد “یو اس بی” در حال تحول است. در سال 2013 با USB 3.1 همراه بود و کار آن نسخه با معرفی اتصال کننده ی جدید USB-C به پایان رسید. هرچند می توانست اتصال استاندارد پیش فرض برای دستگاه های بیشتری باشد. آخرین مک بوک اپل از یک پورت یو اس بی C نه تنها برای اتصال تمام لوازم جانبی اش، بلکه برای فراهم کردن برق مورد نیازش استفاده می کند. اخیراً کمپانی هایی از قبیل HTC و LG هم محصولات پرتابل و تلفن های همراه هوشمند خود را به درگاه USB-C مجهز کرده اند.

اما چه چیزی یو اس بی C را از نسخه های پیشینش بهتر می کند؟ بیایید نگاهی نزدیک تر داشته باشیم.
اولین چیزی که درباره ی یو اس بی C می توان فهمید این است که استاندارد جدیدی از یو اس بی همان طور که USB 1.1، USB 2.0، USB 3.0 یا USB 3.1 بودند نیست. آن بروزرسانی ها بر روی کارایی اتصال در حیطه ی سرعت و بهبود ویژگی ها تمرکز دارند. درحالی که USB-C کلاً درباره اتصال فیزیکی است؛ همانند میکرو یو اس بی و مینی یو اس بی. تفاوت اصلی در این جا این است که برخلاف MicroUSB و MiniUSB، یو اس بی C با هدف جایگزینی برای هر دو طرف کابل طراحی شده است که بعداً به این نکته بیشتر می پردازیم.
یو اس بی C به شکل تاندربولت 3 ترقی دیگری یافت و در ژوئن سال 2015، اینتل آشکار کرد که آخرین نسخه پورت آنها بر دوش رابط یو اس بی C جدید سوار خواهد بود و مزایا و قیافه ای دو طرفه به آن خواهد داد. البته آنقدرها هم آسان نیست، چون تاندربولت مدار خاصی را در بدنه کانکشن خود یا مسیر کابل نیاز دارد و به طور کامل با نوع C سازگار نخواهد بود. تاندربولت خیلی سریع تر – چهار برابر – از استاندارد یو اس بی 3.1 است که نوع C بر پایه ی آن ساخته شده است و به طور واضح مزایای زیادی به آنهایی که به انتقال خیلی سریع فایل های بزرگ نیاز دارند می دهد.

طراحی پورت USB-C می تواند پایانی برای جک هدفون روی گوشی های موبایل باشد، چرا که اینتل می خواهد تا جک هدفون را همانند کمپانی اپل بکشد. این داستان غول کامپیوترهای شخصی اینتل را به فکر انداخت تا صنعت را برای رها کردن کانکتور 3.5 میلیمتری قدیمی و قابل اعتماد که همه ی ما برای هدفون خود از آن استفاده می کنیم تشویق کند. حتماً حدس زده اید که جایگزین چه خواهد بود. بله، یو اس بی نوع C. ممکن است از خود بپرسید مگر استاندارد 3.5 میلیمتری چه مشکلی دارد و یا چه چیزی کمتر از یو اس بی C دارد. در واقع چندین مساله وجود دارد. یک مورد این است که جک های هدفون بزرگ هستند. تعدادی از اعضای اپل برای کوچک کردن پورت 3.5 میلیمتری راه های ممکنی را تشریح کرده اند.

به هر حال، جک 3.5 میلیمتری برای مدت زیادی یک جزء کلیدی بوده است که از باریک تر شدن موبایل ها جلوگیری می کرده است. در مقابل، یو اس بی C تخت و فلت است. راه حل اپل برای قضیه ی جک 3.5 میلیمتری حذف این اتصال و جایگزین کردن آن با کانکتور لایتنینگ برای آیفون 7 به بعد است. جک 3.5 میلیمتری یکی از آخرین بازمانده های استانداردهای اتصال آنالوگ است که امروزه از آن استفاده می شود. قدمتش به دهه ی 60 میلادی بر می گردد و فقط برای انجام یک کار مفید است: انتقال صدا. برای همین یک کار هم نیاز به بکار گیری تکنولوژی برای کار کردن این جک با دستگاه است.

در صورتی که یو اس بی C نه تنها یک اتصال دیجیتال است، بلکه یک سطح پایه از کیفیت صدا را تضمین می کند و قادر به انجام وظایف متعدد است. برای مثال، هدفون های یو اس بی C قادر به پخش موسیقی با کیفیت بالا هستند و می توانند در عین حال ضربان قلب شما را محاسبه کنند و اطلاعات را به گوشی شما بازگردانند.

برای فهمیدن بهتر این موضوع که منظور از جایگزین بودن نوع C برای هر دو سر کابل چیست، شما باید اول تفاوت های بین نسخه های موجود یو اس بی و اتصالات گوناگون نوع A و نوع B را بدانید. نسخه های یو اس بی به استاندارد کلی اشاره می کنند و سرعت و قدرت ماکزیمم اتصال را معنی می کنند. مادامی که کامپیوترها و دستگاه ها به طور صحیح متصل شده باشند، آن ها می توانند به طور نظری به هر شکل از کانکتور اعمال شوند.

USB 1.1

از نظر تکنیکی یو اس بی 1.0 اولین نسخه ی یو اس بی است و اولین استانداردی است که همه ی ما استفاده کرده ایم. این یو اس بی قادر بود داده ها را با سرعت 12 مگابیت بر ثانیه و شدت جریان 100 میلی آمپر جا به جا کند.

USB 2.0

دومین نسخه ی یو اس بی در آوریل سال 2000 رسید و افزایشی عظیم در سرعت انتقال داده و تبادل اطلاعات تا 480 مگابیت بر ثانیه داشت. شدت جریان نیز تا ماکزیمم 1.8 آمپر در 2.5 ولت افزایش یافت.

USB 3.0

یو اس بی 3.0 تغییری بزرگ بود. چرا که انواع جدیدی از کانکتورها را آورد و سرعت و شدت جریان بیشتری را ممکن می ساخت که اکثراً کانکشن آنها آبی رنگ بودند. یو اس بی 3 تا 5 گیگابیت بر ثانیه سرعت دارد و جریان 1.8 آمپر و 5 ولت در آن برقرار است که در نوامبر سال 2008 وارد بازار شد.

USB 3.1

جدیدترین و عالی ترین نسخه ی یو اس بی در جولای سال 2013 منتشر شد. این نسخه توانایی جا به جایی 10 گیگابیت بر ثانیه را در 2 آمپر روی 5 ولت دارد و 5 آمپر روی 12 ولت (60 وات) یا 20 ولت (100 وات) و به این دلیل است که مک بوک جدید تنها با اتصال یو اس بی قابل تغذیه است.

USB نوع A

تا جایی که ما می دانیم نوع A کانکشن کلاسیک یو اس بی است. کانکشن مستطیل شکل طرح اصلی و اولیه درگاه USB بود که کماکان استانداردی برای استفاده به عنوان میزبان کابل USB است. اکنون نوع A دچار تغییراتی برای وفق دادن خود با نسخه های متفاوت یو اس بی شده است، که پین های بیشتری به آن اضافه شده اند تا برای مثال سرعت بیشتری برای یو اس بی 3.0 فراهم کنند. با این حال، طراحی بنیادی کانکشن ثابت مانده است و کانکشن های جدید طوری ترکیب شده اند که تمام کانکشن ها و سوکت های USB نوع A بدون توجه به نسخه ی یو اس بی متصل شده به دستگاه، خود را با شرایط سازگار می سازند. البته اینطور نیست که همیشه هر آنچه که شما وصل کنید کار کند؛ چرا که استانداردهای جدیدتر USB قدرت بیشتری را نیز ارائه می دهند، (چه از نظر سرعت تبادل اطلاعات، چه از نظر توانایی تامین و ثبات برق) که ممکن است توسط هر دستگاهی که شما وصل می کنید مورد نیاز باشد، ولی در بیشتر موارد کاملاً قابل تعویض هستند. همچنین نسخه های مختلفی از نوع A وجود دارند که شامل نوع A مینی و میکرو با اندازه های کوچک می شوند، ولی این نسخه ها به خاطر عدم امکان وجود سوکت های USB با انواع مختلف بر روی دستگاه های میهمان، هیچ وقت بطور گسترده پذیرفته نشدند و اکنون منسوخ شده اند.

USB نوع B

اگرچه کابل های USB نوع A به A بعضاً کاربردهایی دارند، ولی معمولاً سر دیگری کابل یو اس بی از یک کانکتور نوع B استفاده می کند. این بدین معنی است که دستگاهی که معمولا در پشت دستگاه میهمان در نظر گرفته شده از نوع B است و چون چنین دستگاه هایی می توانند بسیار متغیر باشند، انواع متفاوت بیشتری در این نوع کانکشن ها دیده می شود. کانکشن اصلی نوع B کانکشنی عجیب و بلند با گوشه های بالایی شیب دار است که شما معمولاً بر روی پرینترها می بینید. این نوع برای استاندارد یو اس بی 3.0 گسترش یافته که شامل یک برآمدگی اضافی برای کانکشن های جدید بود. یو اس بی مینی و میکرو کلاسیک همراه با یو اس بی میکرو 3.0 که از یک کانکشن عادی یو اس بی میکرو استفاده می کند، نمونه های متغیر نوع B هستند. نمونه های متغیر در نوع B به خاطر ضرورت محض به داشتن کانکشن های کوچک تر در دستگاه های پذیرنده، تنوع خیلی بیشتری دارند. حقیقتاً دستگاه های زیادی هستند که شکل کاملاً اختصاصی سوکت های USB نوع B را استفاده می کنند؛ مانند کانکشنهایی که دارای شکل های عجیب هستند و در گوشی های تلفن های همراه قدیمی و جدید مورد استفاده قرار می گیرند.

USB نوع C

به یو اس بی C می رسیم. جایی که نوع A و نوع B مجبور به کار در چارچوبی بودند و باید نسبت به قبل سازگاری می داشتند، نوع C قرار است که جایگزین هر دو شود و آنقدر کوچک طراحی شده است که نیازی به نمونه های مختلف مینی یا میکرو نداشته باشد. قصد این است که کاملاً جایگزین تمام انواع یو اس بی هم در دستگاه میزبان و هم در دستگاه میهمان باشد. گل سرسبد ویژگی ها دو رو بودن آن است، این بدین معنی است که شما دیگر مجبور به وصل کردن از سمت صحیح نیستید، بلکه مانند کانکشن لایتنینگ اپل، از هر طرف که وصل کنید کار می کند. برای چنین قابلیتی، کابل های یو اس بی C درای یک مینی مدار (برد الکترونیکی) داخلی برای تشخیص کدام طرفه بودن هستند. درست مانند کانکشن لایتنینگ اپل. این شباهتی به استانداردهای USB موجود که کابل هایی “احمق” هستند، ندارد. یو اس بی C بر روی استاندارد یو اس بی 3.1 ساخته شده است و برای تمامی نیت ها و هدف ها نوعی از کانکشن است که مزایای جدیدی از قدرت و سرعت یو اس بی 3.1 را به ارمغان می آورد.

نگرانی ها و آینده ی یو اس بی C

نگرانی هایی درباره ی طراحی فیزیکی یو اس بی C به وجود آمده است. چون کانکتور با کانکشنی تو خالی و نواری ظریف درون سوکت طراحی شده است که کمی شکننده به نظر می رسد. در عوض، لایتنینگ اپل از یک کانکشن فلزی محکم و ضخیم که خیلی بیشتر ارتجاعی است استفاده می کند. باید کمی بیشتر منتظر بمانیم تا ببینیم نوع C طی یک سال چقدر دوام می آورد. به طور مبرم تر، نگرانی زیادی درباره ی موقعیت نامشخص استاندارد یو اس بی C وجود دارد، که باعث ورود لوازم جانبی خطرناکی به بازار شده است. بعضی از آن ها به خاطر استفاده از سطوح ولتاژ پشتیبانی نشده، باعث سوختن دستگاه میزبان شده اند. این موضوع به تدابیر شدیدی مانند قدغن شدن کابل های یو اس بی بخصوصی از سایت آمازون منجر شد؛ هر کابل یا آداپتور یو اس بی C (یا یو اس بی نوع C) که با مشخصات استاندارد USB سازگار نیست. مهندس گوگل Bensen Leung درباره ی موقعیت نامشخص بازار لوازم جانبی یو اس بی C صحبت کرده تا توجه ها را به این موضوع جلب کند. خوشبختانه، USB-IF (بدنه ی مسئول برای تنظیم استاندارد کانکشن) به پروتکل جدیدی رسیده اند که دستگاه ها را قادر به تصدیق یک دستگاه یا شارژر یو اس بی C قبل از پذیرفتن داده یا شارژ می کنند. هنوز معلوم نیست چطور و کی این پروتکل به دستگاه های موجود اضافه می شود یا چه تعداد لوازم جانبی یو اس بی C وقتی پروتکل استاندارد شود باید جایگزین شوند.
گفتنی ها گفته شد، اما یو اس بی C قطعاً قدمی بزرگ در مسیر درست است و ما منتظر شرکت های بیشتری برای پذیرش آن هستیم. این به معنای دستگاه هایی باریک تر با پورت های کمتر، انعطاف پذیری بیشتر، سرعت بیشتر انتقال داده و حتی صدایی بهتر می باشد.